29

Jaja, mijn laatste jaar als twintiger is vrijdag 28 december ingegaan! Volgend jaar 30, hmmm. Toch nog volop genieten van dit jaar als late twintiger.

Mijn liefhebbende echtgenoot was al een tijdje zijn hoofd aan het breken om een geschikt kadootje te vinden. En aangezien ik momenteel vooral ons huisje wil aankleden en inrichten, stapje per stapje, stelde ik voor om een uitstapje te maken naar Ikea. En 's avonds met twee filmpje gaan kijken. Het superleuke toeval wou dat we met kerstavond van mijn broer en schoonzus 4 gratis filmticketjes hebben gekregen inclusief babysit-bonnen. Ideaal!

Ikea-uitstapje verliep vrij vlot. Gelukkig was meter Kris mee om onze patat te entertainen indien nodig (merci merci!) zodat Jurgen en ik relatief op ons gemak konden rondkijken en - vooral - spulletjes konden kiezen en kopen. Nora had enkel last van frequente hevige woedebuien elke keer ze onze route moest volgen i.p.v. haar eigen ongetwijfeld interessantere wandelroute doorheen de Ikea.
's Middags wouden we iets eten in het restaurant van Ikea, maar dat zag Nora al helemaal niet zitten. Ze wou liever constant en overal rondlopen en dingen ontdekken i.p.v. braaf en stilletjes in een stoeltje te zitten. Snel snel eten dus, niet dat we er anders veel van genoten zouden hebben: mijn eten was lauw, niet warm en ook niet echt superlekker. Nu ja :)
Al bij al was Nora superflink en heeft ze haar oogjes uitgekeken! Ze waren wel heel snel toe ook eens we terug in de auto zaten.


We hebben haar speelhoekje wat uitgebreid met een Ikea kindertafeltje en -stoeltjes. De stoeltjes leken nog wat hoog maar na paar keer oefenen - en jammer genoeg ook na paar keer steil achterover op haar hoofdje te vallen (op de puzzelmat, niet op de tegels, gelukkig) - kan ze al heel behendig zelf op haar stoeltje kruipen! Uiteraard is het op- en afkruipen veel leuker dan er effectief een tijdje te blijven zitten...



En voor ons was het ook plezant! Veel rondgekeken en inspiratie opgedaan en veel leuke spulletjes gekocht/gekregen (danku danku danku!)
Waar ik vooral naar uitkeek: een nieuwe zetelovertrek (ik was het vorig paars kleurtje meer dan beu) - in afwachting van een echte sjieke salon, ooit - én de superkewle seventies stoel!





































Uitstapje naar de cinema was ook heel gezellig. En de film "The Golden Compass" een aanrader!

P.S. Isabel, merci voor de boekentip! Ben er volop in aan het lezen (én aan het bijleren). Als je goed kijkt, kan je het boek 'Peuterjaren' zien blinken op/onder de salontafel.

Eerste stokje

De Familie Konijn (en dan vooral Konijn Isabel) gooide me vorige week een 'stokje' toe. Het fenomeen was me onbekend, maar blijkbaar is het een soort blogketting waarbij je ervaringen en gebeurtenissen van het voorbije jaar kan uiten.

Here it comes!

3 bands en/of artiesten die je dit jaar hebt leren kennen

Dat begint al goed. Vroeger luisterde ik frequent naar cd's en was ik min of meer op de hoogte van nieuwe muziekgroepjes. Maar die tijd is gedaan. Een cd zet ik nog zelden op (en zeker al geen nieuwe cd) en van de nieuwe muziektrends ben ik al zeker niet op de hoogte.In de auto en thuis staat de radio quasi altijd op Studio Brussel afgestemd. Dat is al ja-ren zo. Al sinds ik in het middelbaar zat. En vaste gewoontes zijn soms heel moeilijk uit te roeien!Maar bon, wat heb ik dit jaar voor nieuws leren kennen? Geen idee, noppes, nada. Ik luister wel graag naar muziek en ik wiebel/zing graag mee met (meestal reeds bekende) liedjes, maar ik kan geen nieuwe artiest of band bedenken die me dit jaar is bijgebleven.
Wat ik wél opnieuw heb leren kennen zijn oude kinderliedjes! Zoals daar zijn: Op Een Grote Paddestoel, Klap Eens In De Handjes, Handjes Draaien,...

3 dingen die je hebt meegemaakt, gehoord,… en die je altijd zullen bijblijven.

• Heel recent: m'n beste vriendin die momenteel een erg moeilijke, onzekere periode doormaakt en die heel plots door omstandigheden jammer genoeg moét stilstaan bij het feit dat ze haar twee piepkleine zoontjes heel heel misschien niet zal kunnen zien opgroeien. Alles hangt af van wat er donderdagmiddag staat te gebeuren. Er worden hier volop kaarsjes gebrand. Het zou niet mogen dat een jonge vrouw, een jonge moeder op zo'n manier geconfronteerd wordt met de wreedheid van het leven.
  Het doet ons wel ongelofelijk relativeren.
  
• De eerste dag en nacht in ons nieuwe huis. Het begin van een nieuw hoofdstuk in ons leven. Ons maagdelijk huisje dat sinds 28 oktober door ons gezinnetje bewoond wordt en waarin gedurende vele jaren zowel vreugdevolle, trieste, blije, spectaculaire en alledaagse dingen zullen plaatsvinden.
  
• Alle 'eerste keren' van onze kleine muis Nora.
  
• Een verticaal streepje in een klein venstertje dat ons liet weten dat we volgend jaar een tweede wondertje mogen verwachten
  

3 vreselijke blunders die je sinds dit jaar op je naam hebt staan

Goh nog zo'n moeilijke. Niet dat ik nooit blunders maak, ik vergeet ze alleen nogal snel ;)
Na lang nadenken:

• Een erg zielige (vooral voor Nora) blunder: in een brasserie Nora in de kinderstoel zetten, kinderstoel dichter bij de tafel schuiven, niet in de gaten hebben waar Nora haar vingertjes zich bevinden en het dutske haar vingertjes 'pletten' tussen stoel en tafel.En dit tot 3 (drie!) keer toe in enkele weken tijd *schaam*
  
• Suiker in plaats van zout bij de pasta gieten...
  
• Vul zelf maar aan, ik weet niets meer :p
  

3 dingen die je héél stiekem ongelofelijk trots maakten

• Onze dochter. Trots op alles wat ze kan, doet, leert, meemaakt,... Het plots beseffen en er bewust bij stilstaan dat dat kleine opgroeiende wezentje een creatie is van ons twee, een (perfecte :p) genencombinatie van Jurgen en mezelf, het blijft iets wonderlijks. Voor ons is ze de beste!
  
• Mijn ventje. Trots op wie hij is en wat hij voor me betekent. En trots omdat hij een superpapa is.
  
• Mijn trouwe bloglezer(es)s(en)! :p
  

Aangezien ik geen "irl" familie, vrienden, kennissen heb die bloggen - en die zelf nog geen stokje naar m'n hoofd gesmeten hebben - , werp ik dit stokje naar enkele 'blogkennissen' Annouk, Inge en Jennifer! Veel plezier :)

Verlof!

Zowel de papa, Nora als ik hebben 2 weekjes verlof. Yiha!

Lang naar uitgekeken en we genieten ervan. Vooral van ons patatje dat we nu een ganse dag helemaal voor onszelf hebben. Haar samen zien eten, spelen, badderen, samen uitstapjes maken, samen zotjes doen en Nora zien/horen schaterlachen enz enz. Het zijn die kleine dingen die het leven zo waardevol maken.
Eindelijk hebben we ook wat tijd om nog wat taakjes in het huis te doen.

En vrijdag gaan we - voor mijn verjaardag - naar Ikea! Ik weet al goed welke meubeltjes, accessoires en toestandjes ik wil - nu enkel nog de heer des huizes overtuigen - waardoor onze living alvast wat leuker, mooier en praktischer wordt! Ik kijk er naar uit als een kind dat uitkijkt naar zijn verjaardagsfeestje en -kadotjes :)

Nora is ondertussen helemaal genezen en zit goed in haar vel. Ze is enorm vrolijk, slaapt goed, eet goed en kan zich spelend heel goed alleen bezighouden. Kijk maar:

Bad hair day

Het is al een tijdje dat ik niet goed weet wat ik met Nora haar haar moet aanvangen. Het krult, vooral achteraan en opzij en ze heeft een ondertussen al vrij lange frou-frou. En het is vooral de frou-frou die het mij (en haar) moeilijk maakt.
Ze heeft nog fijn haar waardoor een speldje al snel uit haar haar glijdt en anders trekt ze het er zelf wel uit. In de creche zijn ze trouwens geen fan van speldjes wegens gevaarlijk voor kleine rondkruipende/rollende baby's die speldje in mondje kunnen steken.
Een haarband glijdt er ook direct uit of trekt ze zelf uit.

Misschien moet ik enkel haar frou-frou toch eens laten bijknippen zodat hij kort genoeg is en niet voor haar ogen komt? De krulletjes opzij en achteraan zijn volgens mij nog niet lang genoeg om kortgewiekt te worden.

Wat denken jullie?

Zo liep ze er vandaag bij... En hoewel de slordige, nochalante kapsels 'in' zijn, vind ik het echt geen zicht:

De allereerste tekening!

En plots had ze door dat als ze genoeg druk zet op een balpen er inkt uitkomt en ze kan tekenen... En geestig dat ze dat vindt!

We hebben haar dan maar "afwasbare" waskrijtjes gekocht en zie hier haar allereerste tekening (lees: kunstwerk):


Een artieste in actie vergt natuurlijk opperste concentratie... :

Genezen!

Nora is genezen, hoera!

Halve dag na start antibiotica geen koorts meer, wel nog 2 dagen ziekjes en lastig gelopen maar sinds zaterdag is ze als herboren. Ze kan weer eten, lachen, slapen,... en haar boos maken.

Zie hier ons vers genezen patatje in actie:


Zaterdag was het plan om naar de kerstmarkt te gaan in Gent. In Gent zijn we geraakt maar aangezien we nog wat moesten winkelen was het voor de kerstmarkt te laat en zijn we na een tussenstop in de Vooruit huiswaarts gegaan.

Een andere tussenstop was het shoppingcentrum Zuid in Gent waar Nora haar fruitpapje gegeten heeft ... en waar ze in de speelhoek voortdurend de mooie grote hoge toren van een ander meisje wou omverduwen:


Het is haar één keer gelukt waarop het meisje in kwestie ongelofelijk kwaad werd...

Ziek

Het is hier al een tijdje stilletjes. Op de blog dan welteverstaan. Hier in huis is het eerder druk, hectisch en lawaaierig.

En dat is allemaal te wijten aan die venijnige beestjes - virussen en bacteriën genaamd - die toch o zo goed zijn om kleine kindjes hun weerstand op te bouwen.
Fijn!

Nora is er serieus door geveld. Eerst meer dan een maand af en aan hoesten en verkouden zonder koorts of erg ziek te zijn. Door het aanslepen ervan en door de hoest die toch erg vettig begon te worden toch naar kinderarts geweest en aerosol voorgeschreven gekregen (zie eerder berichtje).

De hoest verbeterde erg goed door de aerosol maar afgelopen zondag (na een 4tal dagen aerosollen) begon ze plots koorts te krijgen. Schommelend tussen de 39 en 40°C. Niet niets dus. Ze zakte wel als we Perdolan of Junifen gaven, maar jammer genoeg steeg ze weer even snel als de medicamentjes uitgewerkt waren. Toen ze dinsdagavond nog steeds koorts maakte tot 40°C nog eens kinderarts gebeld en we mochten starten met antibiotica. Joepie...

Sinds gisterenmiddag slikt onze kleine, slappe, zieke, (af en toe/vaak LASTIGE) patat amoxicilline. Als het tegen vrijdagmiddag niet beter is, moeten we longfoto laten nemen.
Deze morgen had ze gelukkig nog maar 38.5 °C koorts.

Hopelijk is ze tegen van 't weekend als herboren!

Want het is geen lachertje. Ofwel loopt (of eerder 'ligt') ze heel suf en slapkes en kan ze nauwelijks lachen. Ofwel heeft ze plotse hysterische huilbuien, variërend tussen 5 en 15 minuten waarbij ze ontroostbaar is en niéts helpt. Integendeel, elke poging om haar af te leiden wordt beantwoord met hevig slaan en wegduwen.
Nuja, allemaal heel bergijpelijk natuurlijk. 't Schaap heeft koorts, last en waarschijnlijk pijn. Hoe zouden we zelf zijn?
Maar voor ons wel supervermoeiend en frustrerend soms. En volgende winter zitten we waarschijnlijk wel eens met twéé zieke patatjes opgescheept. Help o help!

Enfin, we mogen nog van geluk spreken dat het waarschijnlijk/hopelijk allemaal gefikst is met wat antibiotica en ze niet moet opgenomen worden in het ziekenhuis ofzo...

En ze heeft een deadline om te recupereren, want zaterdag willen we zo graag naar de kerstmarkt in Gent! :)

P.S. Junifen is een ferm pepmiddelke naar onze bescheiden mening. Een half uurtje nadat ze die appelsienachtige stroop heeft opgepeuzeld (ze vindt het nog lekker ook), is het alsof ze verse Duracell batterijtjes gekregen heeft. Ze is dan supervrolijk, hyperactief en als ze stapt is het alsof ze zattekes is. Goei spul :)

Buik(je)

Omdat het al een tijdje geleden is...

27w 6d:

Vieze virussen

Al sinds eind oktober sukkelt Nora met haar luchtwegen. Een weekje fel hoesten en verkouden, dan een kleine week beter en dan weer opnieuw slechter. En dit een drietal keer na elkaar. Begin vorige week was ze opnieuw fel verkouden, vanaf woensdag weer veel beter. Maar maandag terug fel beginnen hoesten, wat koorts en lastiger dan anders. Haar hoestbuien waren echt niet meer om aan te horen; een vettige diepe vieze hoest.

Dus dan eindelijk toch maar eens naar de kinderarts geweest vandaag. Ik had misschien al eerder moeten gaan, maar bon, beroepsmisvorming enzo :)

Ik heb een dagje omstandigheidsverlof genomen en afspraak bij de pediater was om 15u45. Een dagje alleen met ons patatje dus. En ook al was ze beetje ziekjes, ik heb er toch van genoten. Het was wel een druk dagje. Zeker met een redelijk dikke buik en 6 maand zwanger zijnde *puf*.
's Morgens eerst Nora uitgebreid in bad gestoken, dan naar de Colruyt (gelukkig lagen er druifjes om te proeven waarmee ik Nora regelmatig wat kon sussen), dan een béétje groentenpap gegeten en dan - eindelijk - bedje in. Tussen de talrijke hoestbuien door heeft ze toch een kleine 2 uurtjes kunnen slapen. Nadien naar de kinderarts waar we heel snel binnen mochten (ik was nochtans voorbereid op lang vertoeven in de wachtzaal: ik had speelgoed, koekjes en stukjes fruit mee...) en waar Nora zich heel gewillig liet onderzoeken *trots*. Thuis gauw nog wat fruit laten eten dat gelukkig meer in de smaak viel dan de groentjes en dan weer hup naar buiten naar de apotheker: in den donkeren, door de wind en lichte regen. Toch wel een klein half uur binnengeweest bij apotheker (veel volk, grote bestelling) alwaar onze kleine muis opnieuw superflink was! Ze zat wel een beetje wezenloos voor zich uit te staren in haar buggy en bij elke hoestbui keken de andere klanten vol medelijden naar 't arm schaapke. Terug thuis boterhammetje gegeten en gespeeld tot papa thuis kwam.

Maar bon, bij de kinderarts geweest dus.

Het verdict: een ferme virale bronchiolitis, vocht achter de trommelvliezen maar geen echte ontsteking, een loopneusje (voorlopig nog waterig slijm) en aftjes op haar tong (ocharme).
De behandeling: aerosol!
3 keer/dag. Gedurende 1 week en dan afbouwen.
Aerosollen. Bah. Iets wat ik zo lang mogelijk wou uitstellen en waarvan ik hoopte dat wij (en vooral Nora) ervan gespaard zou blijven. Maar neen dus.

Voor haar avondflesje hebben we dat - superantiek, lomp, luid - machine uitgetest. Nora op de schoot van mama, dvd van Tik Tak opgezet, mama haar GSM in haar handen gestopt en terwijl machine aan het draaien was, waren mama en papa liedjes aan het zingen. Voor een buitenstaander een ongetwijfeld grappig tafereel, maar voor Nora net ietsje minder. Ze protesteerde hevig en probeerde constant het maskertje weg te duwen. Begrijpelijk natuurlijk.

De volgende foto is gemaakt op een kort moment dat ze even niet protesteerde:

Schone schoentjes

Nora is nog te klein om een schoentje te zetten, dus zorgt de Sint maar zelf voor schoentjes - dikke merci, meter Kris!!

Zaterdagnamiddag in Ninove city op zoek naar Nora's eerste echte schoentjes. Van een collega had ik gelukkig een winkeltip gekregen. Want ook al ben ik een 'echte' Ninovieter en heb ik gans mijn jeugd in Ninove gewoond, kinderschoenenwinkels wist ik absoluut niet zijn.
Rond 16u winkeltje Zazou binnengestapt en om 16u20 waren we reeds buiten. Met schoentjes! De vriendelijke mevrouw had nog 3 modellekes in maatje 19. Een lichtroze paar (bah), een rood paar (was ook niet mooi) en een bruin paar schoenen, met bloemetjes en "glittergoud". Ik was meteen verkocht :) En de meter ook.
Ze pasten perfect en Nora deed meteen ook een demonstratie mét de nieuwe schoentjes hoe flink ze ondertussen al kan stappen.

Dit zijn ze:



Het is trouwens ongelofelijk hoe snel ze evolueert in het stappen. Begin deze week was het nog onzeker, maar stabiel stappen. Geen té lange afstanden en als ze kon, zocht ze nog steun of kroop ze.
Sinds donderdag is het eigenlijk vrij plots omgeslaan. Nu wil ze zelf stappen, als ze enigszins kan. Ze heeft er ook duidelijk plezier in (zeker als mama, papa, meter,.. als onnozele kippen staan te klappen en juichen). En ze kan zelfs vlotjes bochtjes nemen of 180° draaien.
En 't blijft superschattig om haar te zien stappen. Beentjes nog wijd open en waggelen maar.

Ze kan zelfs stappen én handjesdraaien!

Poppemie

Nora heeft voor haar eerste verjaardag een popje gekregen. Wij hadden er eigenlijk nog nooit aan gedacht om kwa speelgoed eens een pop te kopen. Ze lijkt (nog) niet echt zot van knuffels, dus we dachten dat een pop ook niet echt in de smaak zou vallen.

En toch! Nora is wel een beetje gek op haar poppetje. Het is niet dat ze ze constant bij haar wil, maar ze neemt het ding wel vaak bij haar en knuffelt de poppemie ook: gezicht van pop tegen haar gezicht en dan heen en weer wiegen. Superschattig.
Ook leuk is de kleertjes (proberen) uit- en opnieuw aandoen, vooral het mutsje. En mama of papa mogen steeds assisteren, of ze nu willen of niet. En als we vragen of Nora het mutsje of hoofdje wil zetten, doet ze dit ook! Maar wel op haar eigen manier... (zie foto)



Nu nog een naam vinden voor 'poppetje'. Iemand inspiratie?