Nos vamos a Barcelona!

Yiha! We hebben er lang naar uitgekeken en morgen is het eindelijk zover. Een reisje met ons tweetjes (drietjes eigenlijk, smurf meegerekend) naar Barcelona! Als de zomer niet naar hier komt, moeten wij maar naar de zomer gaan ;)

Morgen om 6u25 vertrekt ons vliegtuig. Vroeg opstaan dus, maar als het is om op reis te gaan is vroeg opstaan wél leuk en spannend, vind ik. Maandagmiddag om 11u30 zijn we terug in Belgenlandje.

3 dagen volop genieten van het mooie weer, van de mooie omgeving, van elkaar en van de dingen die we net wat minder kunnen met onze kleine pruts erbij: uitslapen, lui en lang op een terrasje zitten en naar de mensen kijken, op restaurant gaan,...

Het zal ons deugd doen!!

Maar wat zullen we onze kleine Nora missen! De allereerste keer dat we haar 'zo' lang moeten missen: bijna 4 volle dagen. De meter mag alleszins minstens één keer per dag een telefoontje verwachten waarbij een uitgebreid verslag verwacht wordt van alles wat onze patat gedaan, gegeten en uitgespookt heeft. Nuja, waarschijnlijk zullen wij meer afzien dan Nora zelf. Haar meter zal haar wel genoeg entertainen en verwennen ;) En maandag zullen we des te blijer zijn als we ze terug kunnen PLATknuffelen.

Adiós!

Taartje kaarsje kroontje!

Eén jaar, 12 maanden, 52 weken, 365 dagen, 8760 uren. Zo lang (al) vertoeft onze kleine muis Nora al op deze planeet en in ons gezinnetje. En het lijkt of het nooit anders geweest is. Ons leven voor Nora, zonder de gezellige drukte, zonder het bijna constant bezig zijn, zonder onze vrolijke meid, maar met meer vrijheid, meer luie weekends, meer uitslapen, meer uitgaan,... we kunnen het ons al bijna niet meer voorstellen! Dat kleine meisje heeft ons leven toch wel ferm veranderd but we love it, en vooral, we love her :)

Eén jaar, het gaat snel en niet snel. Enerzijds is dat jaartje inderdaad voorbij gevlogen. Vooral moeilijk te vatten dat ook wij een jaartje ouder zijn ondertussen. Anderzijds kan het ook niet snel genoeg gaan en ben ik steeds benieuwd naar een verdere fase. Benieuwd naar hoe het is als ze zelf kan stappen, als ze wat kan praten en haar verstaanbaar kan maken, hoe ze uiterlijk gaat veranderen, hoe ze er zal uitzien als kleuter, als kind, als...

Ervaren moeders zeggen alleszins dat het allemaal wel snel genoeg zal komen en dat onze patat voor ik het weet aan de schoolpoort zal staan (samen met een tranen verbijtende mama (en papa?) .

We genieten alleszins van ons klein spookje, en dat hebben we vandaag zéker gedaan. Papa is op tijd kunnen stoppen op het werk zodat ook hij getuige kon zijn van het taart-kaars-kroon fenomeen :)

Ziehier het feestvarken:



P.S. De kroon heeft mama gemaakt op haar werk, tussen het arbeiten door, tijdens enkele vrije momenten :D

P.P.S. Ook papa heeft een kroon gemaakt! In amper 10 minuutjes. Uit angst/voorzorg voor als ik geen kroon had. Heel attent en superlief, maar het resultaat.. tja :)) Nuja, niet slecht om dit in 10 minuutjes gemaakt te hebben natuurlijk!

Huisje tuintje boompje...

Want het leven is meer dan kindjes alleen!

Ne mens zou nog bijna vergeten dat em aan het bouwen is. 't Is te zeggen: dat hij een huis laat bouwen :)
En het gaat vlotjes! Wie wil zien waar we binnenkort gaan wonen, moet hier maar eens klikken.

Binnenkort is trouwens al heel binnenkort. Het laatste weekend van oktober (27 en 28 oktober) is het de grote verhuis. Spannend!
Naar het verhuizen zelf kijk ik ab-so-luut niet uit, al dat inpakken, georganiseer, drukte, rommel... Brrrr. Maar naar het resultaat ervan des te meer natuurlijk.
Eindelijk een ruime keuken op hetzelfde verdiep als de living, eindelijk een tuin én eindelijk onze inloopdouche. Zalig!

Komen babies uit bloemkolen?

Neenee, uit pompoenen!

Buikkie

Et Voila! Een 'pronken-met-de-buik' fotosessietje:

Hier was ik 15w2d zwanger (twee weekjes geleden)





















En deze zijn van gisteren, 17w zwanger (4 maanden)! Zoek het verschil ;)





















P.S. Ik ben ondertussen zeker dat ik smurfie voel trappelen/stampen/boksen. Zalig! :)

19 september

19 september 2006: D-day. 'Freggel's' uitgerekende datum om geboren te worden. De dag waar we 9 maanden naar uitkeken. De datum zal nog lang in ons geheugen gegrift staan. Uiteindelijk liet onze pruts ons nog 6 (heel erg) lange dagen wachten voor ze het welletjes vond in mama's buik. Zo is ze nét ontsnapt aan het sterrenbeeld van 'maagd' trouwens ;) Het zal wel in de sterren geschreven staan zeker?

19 september 2007: 4 maanden zwanger. Vandaag ook toevallig een afspraak gepland bij de gynaecologe én de dag waarop we weten of Nora een broertje of een zusje krijgt!
Maar dat is voorlopig nog enkel 'for us to know (and for you to find out?)' :) Gokjes wagen mag altijd natuurlijk, ik ben benieuwd naar jullie voorspellingen!

De echo was verder picobello. 2 mooie hersenhelften (fjew!), mooi kloppend hartje, maagje, mooie ruggengraat, handjes, voetjes, knietjes en érg beweeglijk volgens de gynaecologe. Ik vond vooral dat smurf er wat alienachtig uitzag maar evengoed was het weer zalig en wonderlijk en prachtig om dat kleine wezentje dat aan het 'parasiteren' is in m'n buik weer eens te kunnen zien.

Sinds deze week denk ik soms dat ik smurf voel trappelen trouwens. Af en toe en heel plots voel ik een soort gefladder/gekriebel laag in m'n buik. Maar voor ik het besef, is het al voorbij. Dat 'first contact' gevoel blijft wel even prachtig. Binnenkort ook een buik die meebeweegt als smurf erop los trappelt, can 't wait! De (bijna) gekneusde ribben en samengeperste maag nemen we er wel weer graag bij :)

Jammer genoeg hebben we opnieuw geen uitprintjes gekregen (wel een video-opname) van onze smurf. Ook geen live-metingen. Volgens internet zou smurfie echter ongeveer 20 cm klein zijn en 180 grammetjes licht. Dat is iets kleiner dan een Barbie(of Ken)pop...

Dinsdag 30 oktober volgende echo. Nog 6 (lange) weken wachten!

P.S. De buikfotootjes zullen voor morgen zijn.

Ritme en regelmaat

Nora heeft eindelijk een deftig (avond)schema. Hoera!

Tot voor enkele weken zag haar dagje er ongeveer zo uit:
tussen 6u en 7u (vaak eerder naar 6u toe) wakker
7u flesje 300ml
8u30 boterham
9u tot 10u30 a 11u slapen
12u groentenpap
13u tot +/- 15u slapen
tussen 16u en 17u fruitpap
17u30 boterham (als ze dan al niet sliep)

En dan! Onze miss is (nu nog steeds) na 2 a 3 uur opnieuw moe, ook 's avonds. Dus zeker tegen 18u was ze al moe. Vaak staken we haar dan in bed (aja wat moet je als ouder doen als je merkt dat je kind moe is?), maar heel vaak begon ze dan al aan haar nacht (zonder avondflesje). We maakten haar dan tussen 21u en 22u wakker (als wij zelf gegeten hadden) voor een flesje en dan sliep ze terug heel makkelijk in. Ze werd dus ook niet wakker van de honger, ook al was het van ongeveer 16u geleden dat ze nog gegeten had.
Dit schema had echter twee nadelen. Ten eerste miste ze zo de broodmaaltijd 's avonds wat toch ook steeds belangrijker werd. Ten tweede startte haar nacht gewoon veel te vroeg en vermoedden we dat ze daardoor altijd zo vroeg wakker was.

Sinds een paar weken echter doen we het anders. We zijn begonnen met haar wakker te houden tot 19u30, dan flesje en dan bedje in.
Ik dacht eerst dat ze om 19u30 nog geen honger kon hebben omdat ze pas rond 17u30 brood had gegeten. En haar wakker houden tot 20u30 leek ons echt niet haalbaar.
Om de een of andere reden hebben we haar toch eens een flesje gegeven om 19u30 ook al had ze pas om 18u brood gegeten en ja hoor, tot onze verbazing dronk madame heel gretig en gulzig haar flesje leeg. Haar wakker houden tot 19u a 19u30 was ook al wat haalbaarder dan tot 20u30.

En zo doen we het dus.
Als ik ze ga halen bij de onthaalmoeder of bij mijn moeder is ze meestal al wat moe. We kunnen haar vrij makkelijk wakker houden door haar een boterham te geven (eten is feest!), te laten spelen (helpt maar eventjes), er mee bezig zijn, veel afleiden en in bad gaan is ook steeds een groot plezier ook al is ze heel moe. Rond 19u30 (soms iets vroeger zelfs) heeft ze honger, drinkt ze enthousiast 300 ml melk (soms zelfs meer) en gaat ze zalig slapen.

En als kers op de taart: sinds we dit doen slaapt ze zelfs meestal door tot 7u (heel soms ook langer). Zalig! *houdt hout vast*

Een klein huishoudelijk nadeeltje: eten maken terwijl Nora wakker is en ik nog alleen thuis ben, is quasi onmogelijk. In ons huidig appartementje is de keuken op een verdieping lager dan de living en haar een half uur alleen laten spelen in haar park is wat te veel gevraagd, zeker als ze moe is. En in de keuken verveelt ze zich te pletter :)
Dus, tenzij papa eerder thuis is, eten wij pas als Nora in bed ligt. Maar dat nemen we er graag bij.

Ben al blij dat ze een 'mooi' schema heeft. Ook al is je blind staren op schemaatjes en regeltjes vaak niet nodig en overdreven, enig ritme en regelmaat blijft toch wel een beetje belangrijk in zo'n klein mensenleventje. En eigenlijk ook wel in een grote mensenleventje, toch?

P.S. Morgen gaan we trouwens ein-de-lijk onze smurf nog eens te zien krijgen. Yippie!
We houden jullie op de hoogte over hoe het in smurfenland gaat ondertussen en hopelijk ook nog eens buikfoto's. Want terwijl we bij 'freggel' minstens om de 2 weken fotootjes maakten, is het nu beschamend lang geleden. Foei.

Ganse dag op schok

We hebben een drukke zaterdag achter de rug.

Nora's zwemlessen zijn terug gestart. Elke zaterdagmorgen van 9u tot 9u30 (vroeg vroeg vroeg!) in het zwembad "De Kleine Dender" in Ninove (echt een aanrader om met baby's/peuters/kindjes te gaan zwemmen trouwens). En het was weer een groot succes! Kirren, lachen, enkel af en toe kort protest als ze de balletjes of plastieken diertjes terug moest afgeven aan 'juf Evie'. Ik heb het voor mezelf wel een beetje onderschat: als ik uit het zwembad kam, was ik dood-op. Kleine smurf is een energievreterke!
Juf Evie heeft ook al gewaarschuwd dat het volgende week een actievere les wordt, dus volgende zaterdag mag papa mee het bad in! En de week nadien waarschijnlijk meter, aangezien mama en papa dan in het verre Barcelona zitten (woohoo!).


Na een dutje van amper anderhalfuur en na een portie groenten, gingen we samen met onze patat richting Ikea! Niet om te kopen, maar om te kijken. Inspiratie opdoen voor als we na de verhuis ooit opnieuw genoeg gespaard hebben voor nieuwe deftige meubels. Meestal lukt het me absoluut niet om enkel te kijken en niets te kopen (windowshopping? brrrr), maar deze keer wel! Allez, 't is te zeggen: we hebben enkel een knuffeltje, blokjes en een 'colour kit' (verfjes en kleurtjes kiezen...) gekocht. Toch wel flink van mezelf (onszelf), zeker in een winkel als Ikea boordevol superleukeschattigekewle spulletjes.
Nora 's eerste Ikea-ervaring was ook wel geslaagd. Ze keek de ogen uit haar lijfje, testte af en toe een grotemensen- ,een peuterzeteltje e.d. en werd al helemaal enthousiast in het 'kinderparadijs'.
We hebben ook gauw iets gegeten in het restaurant van Ikea. Nuja, 'gauw'. Druk dat het er was! Toch wel 10 minuutjes moeten aanschuiven eer we ons eten konden bestellen en dat viel absoluut niet in de 'smaak' van Nora! Al dat eten rond haar zien en ruiken en niets krijgen. Ramp! Alle afleidingsmaneuvers waren hopeloos tot we eindelijk onze frietjes hadden en we haar stil kregen met een frietje. Stuur de Supernanny maar op ons af :p
Aan tafel was ze opnieuw supervoorbeeldig. Ze heeft zowaar bijna een volledige (harde) pistolet opgepeuzeld! En geen extra frietjes trouwens :) Maar dorst dat ne mens krijgt van zo nen droge pistolet!











Uiteindelijk was het pas tegen 17u dat ze opnieuw in haar bedje lag, doodop.
Na een dutje (van opnieuw slechts anderhalf uur) gingen we de autostoelen halen bij Karen. Het plan was om ze gauw uit te proberen, te installeren en dan hup terug naar Gent want het was al vrij laat. Nora was meteen gefascineerd door de ruime speelhoek, al het nieuwe speelgoed en door Wout (het 2 jarig zoontje van Karen en Hannes) en was geconcentreerd en heel flink aan het spelen. Karen en familie gingen net aan tafel gaan (lekkere en veel spaghetti!), dus hebben we ons plan maar een beetje aangepast en zijn we blijven eten. En het heeft gesmaakt!
Nora heeft bijna een volledige sandwich opgepeuzeld, we probeerden haar ook spaghetti te laten proeven maar, raar maar waar, ze wou niet. Strange.
Ze heeft wel Karen en co ferm gecharmeerd door kiekeboe te spelen met de mama van Karen, door te brabbelen en mee te lachen met de grote mensen en door op een stil moment luid te boeren :p
Nog genoten van een lekkere tas koffie terwijl Nora opnieuw flink aan het spelen was (vooral de grote doos speelgoed professioneel leeghalen vond ze fantastisch). Tegen 21u30 werd het toch ook voor Nora teveel en was ze moe. Wout lag ook al uitgeteld in de zetel ondertussen.

Tijd om naar huis te gaan dus... én om de nieuwe autostoel uit te proberen! En hij is bij deze goedgekeurd. Ze heeft er zalig in geslapen (na een 3tal keer haar tut weggegooid te hebben weliswaar). Maar wat ziet ze er plots zo groot uit, ons klein patatje *zucht* :)

Autostoel of Maxi-Cosi?

Nora zit nog steeds in haar maxi-cosi in de auto en ze past er eigenlijk nog perfect in. Haar hoofdje komt niet over de rand, haar voetjes wel een beetje. Ik heb me laten wijsmaken dat de maxi-cosi pas te klein (en niet meer zo veilig) is als het hoofdje over de rand komt, niet de voetjes. Dus zou de maxi-cosi wel nog een paar maandjes goed zijn.

En toch denken we eraan om over te schakelen naar een autostoel (een van de eerste stapjes van baby naar peuter...).
Niet alleen omdat de maxi-cosi mét Nora verdomd zwaar is, zeker als je nog trappen moet doen. 10 kg Nora + 3 kg maxi-cosi = lastig!. Maar ook omdat we de indruk hebben dat ze zich verveelt in de maxi-cosi. Een ritje van meer dan een kwartier is vaak een uitdaging in het zo lang en goed mogelijk entertainen van onze patat. En tegelijkertijd rijden. Het beste afleidingsmaneuver zijn nog steeds de (rijst)koekjes (*), wat niet zo pedagogisch verantwoord is natuurlijk :p

We denken (of hopen) dat dit met een autostoel beter zal zijn. Ze zit dan omgekeerd en kan meer naar buiten of naar mama/papa kijken. En ze zit ook rechter wat ze ook wel interessanter vindt. Wel een kostelijke affaire natuurlijk. We zouden minstens 3 autostoelen nodig hebben. Gelukkig kunnen we er al 2 lenen (danku Karen!).

Wat denken jullie? Zou het een oplossing zijn voor het gezeur/gehuil tijdens de autoritten?

(*) Die rijstkoekjes van Bambix (zonder honing) zijn trouwens erg moeilijk te vinden! Heel vaak zijn ze uitverkocht, zowel in de Colruyt als de Delhaize. Laatste keer hadden ze er wel veel in de Kruidvat en heb ik ze bijna allemaal gekocht. Ik heb één zakje laten liggen: zo attent ben ik wel :)

Fotootjes

Een beetje knuffelen, een beetje nederig opkijken naar mama en papa (of was ze gewoon tv aan het kijken? :p), een beetje zotjes doen en een beetje veel genieten van de lekkere mmmmelk: meer moet dat niet zijn volgens Nora!


We hebben er lang moeten op wachten, maar toen ze een goeie 9 maanden was, waren ze er éindelijk: de bovenste snijtandjes. Twee tegelijk! Ondertussen staan ze er al mooi door, het maakt haar glimlach nog schattiger :)

Woohoo weekend!

Voila, de kop is eraf. De eerste week voltijds werken zit erop. Belangrijkste bevindingen na een volledige week werken: moe, moe-er, moe-st! Elke dag 8 uur slapen en toch doodop tegen de namiddag en avond. Heb vandaag dankzij mijn ventje lekker kunnen uitslapen van 22u30 tot 9u00. En het deed deugd! Smurf vergt blijkbaar toch meer van m'n lichaam dan ik soms denk. Woensdag 19 september (toeval o toeval: tevens de verwachte bevallingsdatum van 'freggel' indertijd) mogen we smurfke eindelijk nog eens bewonderen. We tellen af!

Maar het was ook een leuke werkweek. Het doet deugd om weer bezig te zijn en onder collega's te zijn.

En voor Nora was het ook een drukke maar geslaagde week. Drie dagen bij tante Nikske en tante Detje en twee dagen bij de meter. Zij vindt het allemaal wel plezant: bij de ene is het feest wegens de vele andere kindjes (deze week trouwens geen/weinig kindjes pijn gedaan!) en uiteraard ook door de enthousiaste tantes! Bij de andere is het feest wegens de exclusieve aandacht én verwennerij ;)
Haar afzetten bij de onthaalmoeder verloopt zonder traantjes. Integendeel, als ze de andere kindjes en het speelgoed 'gespot' heeft, kijkt ze nog nauwelijk om naar de mama...
Als ik haar achterlaat bij mijn moeder komen er meestal wel wat traantjes bij te pas, maar die zijn ook weer heel snel over.

Alleszins, als ik ze na een werkdag ga halen, reageert ze zowel bij de meter als bij de 'tantes' wel steeds even enthousiast: in sneltempo en met een big smile kruipt ze op me af en trekt ze zich recht tot ik haar in m'n armen neem :) Iets waar ik elke werkdag enorm naar uitkijk!

Vrijdagavond was het trouwens receptie bij de onthaalmoeders. Tante Nikske (en familie) zijn verhuisd en dus ook Nora's opvang-en speelgebied was sinds juni verhuisd. En gisteren werd dit gevierd met een drankje en een hapje. Heel leuk om de andere mama's (en enkele papa's) eens wat langer te zien en te spreken. En ook leuk om wat uitgebreidere verhaaltjes te horen over ons patatje. Want ook daar haalt ze grappige stoten uit blijkbaar. Zo vertelde tante Detje in geuren en kleuren hoe ze Nora gisteren plots kwijt waren en ze haar even plots terugvonden: 'geplet' tussen een opbergkast in de speelruimte en een matrasje dat tegen de muur staat: een erg klein, smal (en moeilijk bereikbaar) plaatsje. Daar zat ze op haar dooie gemakske te chillen...
De twee tantes hebben blijkbaar staan lachen met tranen in de ogen! :) Er zijn gelukkig ook foto's van getrokken maar die krijgen we pas als Nora uit de opvang vertrekt... En dat is al heel snel jammer genoeg: begin november zijn we (normaalgezien) verhuisd en zal ze naar een mini-creche gaan in Heldergem. De tantes zullen Nora misschien missen, maar wij (en vooral Nora!) zullen hen ook missen!
Maar soit, dat zijn zorgen voor binnen een kleine twee maanden.

Meer gaan werken betekent uiteraard ook minder tijd voor het huishouden. En dat heb ik deze week ook mogen ondervinden! Ik denk dat het niet slecht is om ons toch een beetje te organiseren en een schemaatje van 'huishoudelijke taakjes van de dag' op te stellen.
Eerste taak: Nora leren helpen in het huishouden! :) Dat ze maar een beetje gewend wordt aan de stofzuiger. Jong geleerd is oud gedaan:



Al lijkt ze nog niet écht enthousiast :)

Een "strootje" voor Noortje!

Tandjes poetsen

She loves it! Ze moet de tandenborstel nog maar zien of er komt al een big smile op haar snoetje. Het wrijven van de borstel zal waarschijnlijk wel deugd doen met al die doorbrekende tandjes. De zoete frambozensmaak van de tandpasta zal uiteraard ook wel een rolletje spelen.
Ze vindt het zelfs niet erg als wij poetsen zolang ze nadien zelf eens op de borstel mag bijten.




Tegenwoordig is alles wat beetje langwerpig is een telefoon, ze houdt het voorwerp tegen haar oor en zegt "allaaaa" (de o-klank is blijkbaar nog wat moeilijk). Zo ook de tandenborstel!