Bye bye Gent

Het is zover. Onze laatste avond in Gent, onze laatste avond in ons appartementje nabij de Decascoop waar we 5,5 jaar gewoond hebben. Niet dat we rustig zullen kunnen genieten van die laatste avond. Ik zit al een week vol stress en nu begint het bij Jurgen ook te kriebelen en te 'stressen'. De meeste dingen zijn ingepakt en al heel veel dozen en gerief staan zelfs al in ons kersvers huisje, maar er blijft uiteraard nog heel veel gerief over. Vanavond nog de laatste dingen inpakken en vooral plannen hoe de dag morgen zal verlopen. Het weer is ons alleszins al goed gezind, jippie!

Na wat last minute strubbelingen, is ons huis ook zo goed als in orde. Alleen zullen we het op het gelijkvloers moeten doen zonder vloerverwarming (maar met elektrische vuurtjes). Een niet slecht compromis, als je weet dat het er woensdag naar uitzag dat we nergens (zowel beneden als boven niet) verwarming zouden hebben en ook geen warm water, brrrrr! Dan zou ik echt wel megapissed geweest zijn.

Het voelt nog steeds raar, het idee dat we morgenavond in ons nieuwe huis wonen. Ik denk dat we in begin het gevoel gaan hebben dat we ergens op vakantie zijn in een onbekend huis ofzo.
Maar uiteraard kijken we er wel enorm naar uit!

Ben ook benieuwd hoe Nora zal reageren op de compleet nieuwe omgeving. Ze zal alleszins beginnen met elk hoekje en kantje uitgebreid te verkennen. En vanaf morgen ook voor het eerst slapen in haar eigen kamer! Spannend.

En alsof het nog niet genoeg is voor onze kleine pruts, verandert ze ook nog eens van opvang (vanaf maandag 5 november). Van de onthaal'tantes' naar de mini-creche "De Melkherberg". Vandaag was het haar laatste dag bij tante Nickske en bij tante Detje en het voelde erg raar, vooral bij de mama dan. Nora zelf begrijpt er maar bitter weinig van natuurlijk.
We hebben wel een heel leuke attentie gekregen van de tantekes: een CD-rom met een 50tal fotootjes van Nora, zowel recente als oude foto's. Hier kan je ze bewonderen.
Er zijn een paar heel mooie kiekjes, heel grappige én ontroerende kiekjes. Ik ben vooral geschrokken hoe DIK (sorry, maar het is zo) ons patatje (zeg maar patat) was! Amai! Ik heb de indruk dat ik ze op het moment zelf niet zo dik vond :)

Ons Nora heeft trouwens een lastige week achter de rug, een 'sprongetje' vermoed ik: erg snel gefrustreerd, minder goed alleen kunnen spelen, vroeger wakker, onregelmatigere dutjes, alleen bleef ze wel goed eten (er moet al véél gebeuren voor ze weigert te eten :). En een plotse scheidingsangst, amai: mama of papa of meter of de onthaalmoeder moet maar even uit de kamer of uit het zicht zijn of 't is drama met een grote d. Onze kleine dramaqueen. Ze is er vrij laat mee, vind ik.

Haar sprongetje lijkt nu wel grotendeels voorbij. Misschien een voorbode voor iets nieuws dat ze aan het leren is? En misschien is dat nieuws wel.... stappen!? :)
Ze stapt alleszins nog niet alleen, maar er zijn wel vorderingen. Ze kan onbewust een paar seconden staan zonder steun en heel soms zet ze 1 a 2 stapjes, na veel stimuleren (lees aandringen) maar die stapjes zijn nog wat te verwarren met een halve valbeweging :)

Maar ze heeft nog 2 weken. Doet ze het of doet ze het niet!?

Onze andere pruts in de buik lijkt het ook wel ok te doen, hij/zij beweegt er alleszins op los. De schopjes worden almaar duidelijker en harder, het blijft een zalig gevoel.
Dinsdag 30 oktober om 14u mogen we eindelijk onze smurf eens terugzien!

Zo, en nu verder inpakken en organiseren en plannen.

Tot in Aspelare!

P.S. Normaalgezien zouden we vandaag al internet gehad hebben in onze nieuwe stek maar door de ehm uitmuntende vakkundigheid van de Telenet-mannetjes *ahum* is dit niet het geval en zijn we pas vanaf 5 november terug online. Dat wordt afkicken.

Stappen moet ze!

Jaja, elk kind heeft zijn eigen ritme en tempo en je kan een kind niet forceren enz enz.

En toch wil ik dat Nora tegen 10 november kan stappen!! :)

Waarom tegen dan?
Wel, omdat mijn broertje dan trouwt! Yippie!
En omdat we Nora gaan meenemen naar de receptie en omdat het mij véél praktischer (en schattiger?) lijkt dat ze dan kan rondstappen in plaats van rondkruipen. En gedurende 2 uur 10 kilo op de arm is ook niet zo comfortabel.
Bovendien heb ik haar een supercute kleedje gekocht en dat komt meer tot zijn recht als ze stapt dan als ze kruipt eh :p

Stappen aan 2 handjes gaat héél vlot, al heel lang zelfs. Aan één handje stapt ze ook vlot. Maar staan zonder steun lukt eigenlijk toch nog niet (tenzij heel heel soms per toeval), laat staan stappen zonder steun. Ze was vrij snel in het haar optrekken tot staan maar nu 'stagneert' ze precies een beetje, dedju ;)

Nog een goeie 3 weken oefenen, wie weet.
Lukt het haar of lukt het haar niet!?

Alle eventuele tips zijn uiteraard welkom :)


Omdat het toch al een volle week geleden is, nog wat kiekjes:

Nora's eerste (paprika) chipje...

... is goedgekeurd!

Nieuws uit Aspelare

Onze keuken is er! And i already love it/him/her. Jippie!

Vandaag ook eindelijk beginnen inpakken. We maken vooruitgang. Er schieten nog maar 1000 dingen over van de 1001 dingen die nog moeten gedaan worden ;)

P.S. Hier kan je de iets later ontvangen feestfotootjes van Nora bij opa Hans, Monika en co nog zien. Met dank aan opa Hans om ze door te sturen.

Moving on!

Het is bijna zover.

Binnen 2,5 weken verhuizen we! In het weekend van 27 en 28 oktober. Het dringt maar heel langzaam door dat we echt bij-na in ons eigen huisje zitten en niet meer in dit appartement dat we de laatste tijd meer dan beu werden (ook al was het een superappartement!).
Eindelijk meer ruimte, eindelijk een open grote keuken op hetzelfde verdiep als de woonkamer, eindelijk een inloopdouche en eindelijk een fermen tuin. Maar vooral: eindelijk ons eigen stekje waar we zo-lang aan gewerkt (of laten werken) hebben, naar geleefd en naar uitgekeken hebben.
De verhuis en het wonen in ons nieuw huis was altijd toekomstmuziek, iets dat nog lang ging duren en nu is het (plots) zo dichtbij. S p a n n e n d!

Maar ook... d r u k!
En zoveel werk. Inpakken bijvoorbeeld.
Nog steeds niet deftig aan begonnen, wel al allerlei lijstjes gemaakt. Lijstje met een overzicht van de huidige meubels en de inhoud ervan. Lijstje met een overzicht van de verhuisdozen met gedetailleerde beschrijving van wat er in moet komen: een doos bureaumateriaal, decoratiestuff, keukenstuff, kuisstuff, ... En een overzicht van waar de huidige meubels in het toekomstige huis zullen komen te staan én wat er in die kasten zal komen te zitten.
Een goede voorbereiding is het halve werk, zeggen ze he.

Nu er nog effectief aan beginnen...
In de week 's avonds ben ik meestal veel te moe en de weekends zijn vaak al volgepland. Het is vooral het beginnen eraan dat het lastigste is, eens ik bezig ben, heb ik de smaak meestal wel te pakken en zal het wel vlotten.

Verfkleurtjes moeten we ook nog kiezen, maar daar heb ik nu eindelijk een concreet beeld en idee van. Nu nog de man in huis overtuigen. Hoewel, de vrouw kiest de kleurtjes en de man zet de kleurtjes op de muren, mooie taakverdeling, niet? :D

Ma bon, druk of niet, veel werk of niet, we hebben fantastisch goede vooruitzichten!

Verjaardagsfeestje, part 2 en 3

Het was een druk feestweekend voor Nora.

Zaterdag kwamen bompa en peter Kris langs om haar eenjarig bestaan alsnog te vieren. Eerst mocht ze de kadootjes uitpakken: het kapotscheuren van het papier lukte nog niet zo goed, maar ze was des te blijer met de inhoud. Vooral de dozen spraken onze miss aan :)
Nadien een 'patééke', waarvan ze vooral het fruit opsmulde, de slagroom en de koek zijn (voorlopig) gelukkig haar ding nog niet.
En dan de caloriekes verbranden door een wandelingetje in het zonnetje en een koffietje op een terras. Het was een gezellige namiddag. Merci bompa en peter Kris!


Zondag was het feest bij opa Hans, Monika en kids. Ook oma Hilda en bompa Willy (de grootouders van de mama) waren uitgenodigd, samen met nonkel Ringo en tante Aga. En ook Luc en Christine (vrienden van de familie) waren van de partij. Een gezellig boeltje!
Er werd een kaars uitgeblazen (mama deed een poging, papa maakte het af en Nora keek ernaar), gezongen, taart gegeten, gelachen, gebabbeld en veel foto's getrokken*.
Nora vond het allemaal heel plezant en genoot van de constante aandacht. Door de vele indrukken en prikkels, ze was zelfs een beetje vreemd in begin (heel zeldzaam voor ons sociale madam), werd ze wel al snel moe. Hoe zouden we zelf zijn, na 2 dagen feesten en taart eten...


* tante Adrianna en nonkel Bartosz waren de fotografen van dienst

Hét kleedje

Speciaal voor de nichtjes Lieselot en Annabel:

Nora kan eindelijk in het kleedje dat jullie kochten als geboortekadootje en het staat haar beeldig :)

Ziehier het bewijs: een showende Nora!

Kind en Gezin

Dinsdagavond had Nora een afspraak bij Kind en Gezin. Niet enkel om te wegen en meten en een babbeltje over haar voeding en ontwikkeling, maar ook voor 2 venijnige prikjes! *brrrr* Eentje in elke bovenarm, ocharme.

De feiten:

* Gewicht: 10 kg 060 gr (P 75) Lengte: 73,5 cm (+/- P 50)
* In de wachtzaal heeft ze een ander kindje aan het wenen gebracht *gniffel*. 't Ventje was braafjes met een puzzel aan het spelen, Nora kwam rustig aangekropen, lachte eens naar 't ventje, nam heel flink een ander puzzelstukje (dus niets afgepakt!) waarop het ventje een mega pruillip trok en hartverscheurend begon te wenen. Nora keek eens verwonderd naar het huilende ventje en dan naar ons en speelde rustig verder...
Leuk detail: het ventje is toevallig op dezelfde dag geboren als Nora én in hetzelfde ziekenhuis.
* Verder werd ze helemaal goedgekeurd en heeft ze zowel de verpleegster als de dokteres gecharmeerd door vrolijk te schaterlachen, door een kusje te gooien en door flink dada (*) te zwaaien.
* Zoals verwacht, heeft ze redelijk ferm gehuild bij de prikjes. Ze was gelukkig wel weer snel getroost ook. Tegen dat we terug op de tram zaten en ze rustig kon sabbelen op een stukje brood, was het leed helemaal vergeten en kon ze terug haar vrolijke zelf zijn. Verder ook geen koorts gehad. Het is wel afwachten want op de prik tegen Mazelen-Bof-Rode Hond kan het zijn dat ze pas na een week of 10 dagen reageert.

(*) Kleine nuance: na de prikjes weigerde ze resoluut om te lachen en te zwaaien naar de dokteres en terecht!). Na het aankleden nog eens een poging gewaagd en toen kon er wel een héél bescheiden lachje en flauw handjezwaai aan af.

Tot slot nog enkele kiekjes van toen ze nog een 'baby' was: een dag voor haar verjaardag:

Terug thuis...

... van een weekendje Barcelona en het was plezant!

* Leuke, gerieflijke (kleine) studio met een groot en zalig dakterras (in oppervlakte groter dan de studio zelf) op het 5de verdiep.
* Ideaal weertje: 25 a 30 °C en droog (enkel zaterdagvoormiddag heeft het gegoten, maar tegen de namiddag was het opnieuw lekker warm en droog).
* Prachtige omgeving: gezellige straatjes en lanen, prachtige bezienswaardigheden, lekker eten, zuiders strand, leuke sfeer enz enz.
* En vooral: lekker genieten met en van ons tweetjes, gaan en staan waar we willen zonder rekening te moeten houden met een zalig wezentje dat honger heeft, moe of verveeld is, op ons dooie gemak een terrasje doen, elke avond gaan eten, uitslapen,...

Maar kilometers dat we gewandeld hebben! En spierpijn! Nooit geweten wat voor spieren ne mens gebruikt voor het wandelen. We waren 's avonds allebei zo bekaf dat we steeds tussen 23u en 24u al in bed lagen. Van het spaanse nachtleven hebben we dus niet veel geproefd.

Zo hard dat we er van genoten hebben, zo hard hebben we onze kleine Nora ook gemist. Zeker maandag kon het niet snel genoeg gaan. Vliegtuig had bijna een uur vertraging *grrr* en uiteindelijk was het 14u toen we onze kleine meid terugzagen. Ze werd bedolven onder de kusjes en knuffels.
Zij heeft het alleszins ook super naar haar zin gehad bij meter en Luc. Waarvoor nogmaals een dikke merci!

Het contrast was trouwens groot: zondag tegen de 30°C in Barcelona en zomerse stemming, maar hoe meer we maandag België naderden in het vliegtuig, hoe bewolkter en mistiger het werd.
De piloot omschreef het op deze manier: "Het weer in België is slécht, heel slécht" (in 3 talen!).

Nuja, we hebben het toch maar gehad!

En dan nu... fotootjes!

Ons studiootje: een dakappartement op het 5de verdiep in het centrum van Barcelona.


Casa Mila - Casa Battlo (Gaudi):


Sagrada Familia:


Park Guell (Gaudi):


Mont Juic met Poble Espanol waar vooral het dakterras prachtig was: "drinks with a view":


De Ramblas - Placa Catalunya - oude stadsgedeelte:


Haven - Barceloneta (de kust):