Karakter

Dat Nora een sterk eigen willetje heeft, dat wisten we al langer. Luid kruisen, hyperstrekken, op de grond smijten, om zich heen slaan, niet voor rede vatbaar zijn, met niets af te leiden,... Een echte dramaqueen. Iedereen met peuters/kleuters herkent het ongetwijfeld.

Normaal voor haar leeftijd en goed voor haar ontwikkeling. Niets aan de hand - tenzij zoiets zich tijdens een drukke zaterdagnamiddag in de Hema voordoet waarbij ze plat op de grond gaat liggen, in de weg van iedereen, ma bon :)

Maar!

Wat haar afgelopen vrijdagavond bezielde, sloeg toch alles.
Sinds vorige donderdag heeft ze een nieuw speelgoedje (zie foto).

















Ze had al snel door hoe ze aan het touwtje moest trekken om het wagentje vooruit te krijgen en ze vindt het nog plezant ook.
Alleen glijdt het touwtje vaak uit haar handje waardoor het wagentje uiteraard stopt met rijden (duh). Zelf vond ze dat blijkbaar niet zo erg, maar de papa vond dat toch wel zonde en had er iets op gevonden... dacht hij. Vaderlief had namelijk het sublieme idee om een knoopje in het touw te leggen zodat het niet meer makkelijk uit haar handje kon glijden. Supertrots liet hij het touwtje aan Nora zien, ervan overtuigd dat hij haar een pleziertje gedaan heeft.

Moeha! Think again. Madame Nora smijt zich plots op de grond, begint hartverscheurend te wenen, schudt haar hoofd wild heen en weer en is niet te bedaren - ook niet door de sussende uitleg en verklaring van de papa waarom er een knoopje in het touwtje zit. Nora is boos, erg boos.
Papa geeft zich over en verwijdert compleet verslagen de knoop uit het touwtje. Et voila, de woedebui van Nora is even plots gedaan als hij begon en ze trekt weer heel ostentatief haar wagentje voort...

De colèrige tik! :)

Uitstapje

Zondag was het droog en redelijk zonnig. Ideaal weer om het stadspark van Ninove met (bescheiden) speeltuin eens te verkennen.



Nora heeft zich geamuseerd, de zandbak - daar hebben we haar wel van weggehouden, haar schoentjes zouden het niet overleefd hebben * - en de andere spelende kindjes boeiden haar het meest.

* Een van de volgende aankopen zullen schattige, kleine laarsjes zijn voor onze patat!

Buikkie

Het was hoog tijd om mijn snél groeiende buik nog eens te vereeuwigen op foto.

34w6d zwanger:



















































En hij zal NOG dikker worden die laatste weken.
Hij is nu alleszins al groter dan wanneer ik hoogzwanger was van Nora. Een ander verschil is dat ik nu meer 'naar voor' draag. Zou dat iets verklappen over het geslacht of zijn dat enkel fabeltjes en bakerpraatjes?? :)

Smurf is alleszins véél actiever in de buik dan dat Nora was. Het feit dat bij Nora de moederkoek als schokdemper dienst deed, zal daar ook wel mee te maken hebben, maar toch. Soms lijkt het alsof ons tweede patatje een andere exit aan het zoeken is dan de meest gebruikelijke...

Dochter- of zoonlief mag wel nog eventjes blijven zitten in zijn/haar eigen broeikasje. Ik werk nog tot 21 februari (nog exact 4 weken, niet dat we aan het aftellen zijn ofzo...) en daarna zou ik toch nog graag een weekje relatieve rust hebben voor het hier weer superdruk wordt.
Ik ben er eigenlijk vrij gerust in dat smurf zeker wel de 40 weken zal halen, en misschien zelfs nog meer - Nora is geboren op net geen 41 weken zwangerschap.
Maar misschien ben ik er ook wel een beetje té gerust in...

Volgens de papa wordt het een Valentijnskindje...

Nora en de doos

Solden

Vorige zaterdag nog eens gaan shoppen in Gent. Zonder Nora weliswaar: in de voormiddag is er zwemles en na haar dutje is er niet veel tijd meer om naar Gent te rijden en te winkelen. Dus nog eens wat "quality-time" met ons tweetjes en het heeft deugd gedaan!

Het was niet de bedoeling maar ik ben toch naar huis gekomen met kleren. Niet voor mezelf (wonder boven wonder), maar wel voor onze kleine pruts. En het waren superkoopjes!

- Een fleurig, kleurig, schattig kleedje - wel nog beetje op de groei gekocht - met bijhorend groen t-shirt. Oorspronkelijke prijs: 40€. Een korting van 30% + een bon van 12,5€ = 15€!
- Een winterjasje uit de Hema (haar derde nog maar...). In plaats van 23€ nog maar 7€ !
Zoiets kan/mag je toch niet laten liggen dan...

Waterkieken

Nora's 4de lessenreeks "watergewenning" is ondertussen weer van start gegaan. En ze vindt het nog steeds geweldig. De interactie met de andere kindjes, het bewegen in het water, het zingen, het in de lucht zwieren en springen én ook kopje onder geduwd worden: ze vindt het allemaal even plezant.

Maar wat mogelijk nog plezanter is, is het ploeteren in het babybadje voor de les begint, als we beetje vroeger in het zwembad zijn. Vooral de glijbaan vindt ze de max:


Voor de mama echter was het "puffen en blazen" : Nora constant aan het handje omhooghelpen op het trapje, haar voorovergebogen vasthouden op de glijbaan en haar tenslotte nog meer voorovergebogen laten glijden. Ocharme mijn rug!
Maar voor een schaterlach van ons patatje, hebben we veel over natuurlijk.

Kine

De bekkeninstabiliteit en de rugpijn zijn de laatste weken verergerd. Vorige week maandag ben ik dan toch naar de huisarts geweest – en al wie mij een beetje kent, weet dat het al serieus moet zijn eer ik zelf naar de dokter ga.

De diagnose vermoedde ik al (en is volledig verklaard door de kinesiste vandaag): door het te los worden van mijn rechter sacro-iliacaal gewricht (gewricht tussen heiligbeen en bekkenbeen) komt er spanning op de bilspier die op het bekkenbeen zit. Bij bepaalde bewegingen trekt mijn bilspier dat gewricht nog wat losser, komt die spier nog meer onder spanning wat gepaard gaat met een venijnige scherpe pijn die soms uitstraalt doordat zenuwen ook geprikkeld raken.

Rechtstaan vanuit zit en lig gaat enkel via steun en heel voorzichtig. Draaibewegingen en vooroverbuigen geven een stekende pijn en ’s nachts omdraaien in bed is een marteling, net zoals ’s nachts opstaan om naar het toilet te gaan. Gelukkig kan ik wel nog prima inslapen en doorslapen.

Kuisen of andere actieve huishoudelijke activiteiten zitten er momenteel dus niet in – niet dat ik dat heel erg vind natuurlijk. Gelukkig heb ik een ventje dat goed kan schuren! J

Waarvoor ik vooral naar de huisarts ging, was voor een voorschrift voor eventueel kinesitherapie. Enerzijds omdat pijn hebben niet zo leuk is, maar vooral om te maken dat de klachten tijdens de bevalling zo minimaal mogelijk zijn.

Vanavond dus voor de allereerste keer naar de kinesiste geweest. Eerst in detail nog eens mogen uitleggen wat er pijn doet en wanneer. Dan wat testjes om te achterhalen wat er precies mis is. En dan – zalig – een massage van de rechter bilspier.

Het enige wat kinesiste momenteel kan doen is symptoombestrijding: de spier in kwestie minder gespannen en verkrampt krijgen waardoor de pijn hopelijk ook wat minder wordt.

Om te zorgen dat de oorzaak van de pijn weg gaat, is het vooral belangrijk dat na de bevalling mijn bekken en ligamenten terug mooi op hun plaats komen.
Met andere woorden: veel spieroefeingen doen (buikspieren, bekkenbodemspieren enz) om al die dingen te verstevigen zodat gewrichten en spieren niet teveel belast geraken.

Buikspieroefeningen, here I come! (Hmmpf)

33 weken

Nog anderhalve maand en ons gezinnetje krijgt uitbreiding. Het wordt steeds spannender! Ongelofelijk hoe snel deze zwangerschap voorbij gaat vergeleken met toen ik zwanger was van Nora. En hoe anders we het allemaal beleven. We zijn uiteraard even blij, evenveel in spanning, maar toch... Ik ben er alleszins minder actief mee bezig. Ik heb nauwelijks in zwangerschapsboeken gelezen of gekeken, ik heb - mea culpa - veel minder buikfoto's getrokken en ik heb - opnieuw mea culpa - nu geen zwangerschapsdagboekje bijgehouden. Jammer en eigenlijk niet fair t.o.v. ons komend kindje. Ik ga wél wekelijks een logboekje bijhouden van grote en kleine, spectaculaire en banale dingetjes gedurende het eerste levensjaar. Ik heb dit van Nora ook en ik vind het nu al leuk om af en toe eens in te bladeren. Vooral bizar hoe snel ik nu al sommige dingen vergeten ben.

Soms vraag ik me af of we dat tweede mensje ook anders gaan beleven eens het er is. Waarschijnlijk wel. Anders, niet minder of slechter natuurlijk. Maar het is nu eenmaal realiteit dat hij/zij, anders dan bij Nora indertijd, niet de enige of de eerste is. Wat resulteert in minder tijd, minder energie, misschien ietsje minder verwondering bij de verschillende mijlpaaltjes? Uiteraard niét minder liefde of blijdschap.
Ik hoor alleszins van veel ouders met minstens 2 kindjes dat het 'anders' is.
Time will tell!

Ons smurfje doet het trouwens uitstekend in mama's buik. Het groeit goed, heel goed. Op 29, 5 w (drietal weken geleden) woog onze pruts 1470 gr.
De gynaecologe heeft al een paar keer gezegd dat het opnieuw een flinke baby zal worden. Nora woog 3895 gr, zal de volgende de kaap van de 4 kg halen? *hmmpf* :)
En bewegen dat dat kind doet! Er gaat geen half uur voorbij zonder beweging. Anders dan bij Nora, heb ik me nog geen enkele keer moeten concentreren of wachten op beweging omdat ik al een tijdje niets voelde. Allemaal heel plezant en geruststellend uiteraard. Hoewel de stampen/tuimelingen/draaibewegingen soms (vaak zelfs) onaangenaam aanvoelen, af en toe tot het pijnlijke toe. Ik kan ook perfect voelen (en zien!) of het de poep is die aan het shaken is of de voetjes die aan het trappelen zijn of de rug die een andere positie aan het zoeken is. En soms kriebelingen van de handjes onderaan.

Iets minder leuk is de beginnende bekkeninstabiliteit waar ik last van heb: pijn thv bekken en rug bij zitten, staan, stappen, draaien in bed, soms hevig, soms draaglijk. Vooral bij lang stilzitten of -liggen, rechtstaan en beginnen stappen, verloopt vaak moeizaam en pijnlijk. Net een oud kreupel madammeke :)
Allemaal normale, geen ernstige dingen gelukkig. Ik zal er vooral moeten op letten voldoende te slapen en te rusten, want vermoeidheid maakt de klachten duidelijk erger.
Nog 6 weken werken! Pfffjew! Het zal aftellen worden.

Tot slot nog een grappig (bloot!) fotootje.
Blijkbaar heb ik 's nachts onze kleine beweeglijke smurf willen intomen door m'n hand op mijn buik te leggen.
Met dit als resultaat toen ik in de spiegel keek:

Tweeduizenden8

Ik weet niet wat 2007 heeft gebr8,
maar ik hoop dat tweeduizenden8
je alles geeft waar je naar sm8 .
Geen haastig j8ig leven,
geen kl8en over gezondheid,
wel veel liefde en aand8,
eendr8, z8heid en kr8.
Ik hoop en verw8
dat een pr8ig 2008 je toel8!!

Oud en Nieuw

De overgang van Oud naar Nieuw werd gevierd bij de familie van de papa. Een grote, gezellige drukke bende: zus en schoonbroer en hun 3 kinderen, broer en schoondochter en hun 3 kinderen, nog een broer (peter Kris) en 'den bompa' himself!

Enkele hoogtepunten:
- Nora en het kadootje van haar peter: een hinikkend, wiebelend schommelpaard - het beest wordt wel nog even op zolder bewaard totdat ze met haar voetjes minstens aan de grond kan
- Het doorgeefspelletje met kleine kadootjes waarbij iemand een kadootje mocht uitpakken als de muziek stopt... en waarbij onze patat in het midden van de kring rondliep om de kadootjes professioneel uit de handen van haar neefjes en nichtjes te grabbelen - en uiteraard telkens gevolgd door een dramatische vertoning wanneer ze er werd op gewezen dat dit niet mag
- Mijn allereerste nieuwjaarsbrief (wauw!!), uiterst schattig, mooi en ontroerend voorgelezen door mijn petekindje Fien! Echt super. Evenals super was haar apetrots gezichtje toen ze haar kadootje aanhad: een MegaMindykostuum mét masker. Megacute.

Enkele sfeerbeelden:



Nieuwjaarsdag startte met een lekkere brunch bij meter Kris en Luc waar Nora alweer overstelpt werd met kadootjes:




Voor Nora alleszins al een mooie start van 2008!