Bye bye Gent

Het is zover. Onze laatste avond in Gent, onze laatste avond in ons appartementje nabij de Decascoop waar we 5,5 jaar gewoond hebben. Niet dat we rustig zullen kunnen genieten van die laatste avond. Ik zit al een week vol stress en nu begint het bij Jurgen ook te kriebelen en te 'stressen'. De meeste dingen zijn ingepakt en al heel veel dozen en gerief staan zelfs al in ons kersvers huisje, maar er blijft uiteraard nog heel veel gerief over. Vanavond nog de laatste dingen inpakken en vooral plannen hoe de dag morgen zal verlopen. Het weer is ons alleszins al goed gezind, jippie!

Na wat last minute strubbelingen, is ons huis ook zo goed als in orde. Alleen zullen we het op het gelijkvloers moeten doen zonder vloerverwarming (maar met elektrische vuurtjes). Een niet slecht compromis, als je weet dat het er woensdag naar uitzag dat we nergens (zowel beneden als boven niet) verwarming zouden hebben en ook geen warm water, brrrrr! Dan zou ik echt wel megapissed geweest zijn.

Het voelt nog steeds raar, het idee dat we morgenavond in ons nieuwe huis wonen. Ik denk dat we in begin het gevoel gaan hebben dat we ergens op vakantie zijn in een onbekend huis ofzo.
Maar uiteraard kijken we er wel enorm naar uit!

Ben ook benieuwd hoe Nora zal reageren op de compleet nieuwe omgeving. Ze zal alleszins beginnen met elk hoekje en kantje uitgebreid te verkennen. En vanaf morgen ook voor het eerst slapen in haar eigen kamer! Spannend.

En alsof het nog niet genoeg is voor onze kleine pruts, verandert ze ook nog eens van opvang (vanaf maandag 5 november). Van de onthaal'tantes' naar de mini-creche "De Melkherberg". Vandaag was het haar laatste dag bij tante Nickske en bij tante Detje en het voelde erg raar, vooral bij de mama dan. Nora zelf begrijpt er maar bitter weinig van natuurlijk.
We hebben wel een heel leuke attentie gekregen van de tantekes: een CD-rom met een 50tal fotootjes van Nora, zowel recente als oude foto's. Hier kan je ze bewonderen.
Er zijn een paar heel mooie kiekjes, heel grappige én ontroerende kiekjes. Ik ben vooral geschrokken hoe DIK (sorry, maar het is zo) ons patatje (zeg maar patat) was! Amai! Ik heb de indruk dat ik ze op het moment zelf niet zo dik vond :)

Ons Nora heeft trouwens een lastige week achter de rug, een 'sprongetje' vermoed ik: erg snel gefrustreerd, minder goed alleen kunnen spelen, vroeger wakker, onregelmatigere dutjes, alleen bleef ze wel goed eten (er moet al véél gebeuren voor ze weigert te eten :). En een plotse scheidingsangst, amai: mama of papa of meter of de onthaalmoeder moet maar even uit de kamer of uit het zicht zijn of 't is drama met een grote d. Onze kleine dramaqueen. Ze is er vrij laat mee, vind ik.

Haar sprongetje lijkt nu wel grotendeels voorbij. Misschien een voorbode voor iets nieuws dat ze aan het leren is? En misschien is dat nieuws wel.... stappen!? :)
Ze stapt alleszins nog niet alleen, maar er zijn wel vorderingen. Ze kan onbewust een paar seconden staan zonder steun en heel soms zet ze 1 a 2 stapjes, na veel stimuleren (lees aandringen) maar die stapjes zijn nog wat te verwarren met een halve valbeweging :)

Maar ze heeft nog 2 weken. Doet ze het of doet ze het niet!?

Onze andere pruts in de buik lijkt het ook wel ok te doen, hij/zij beweegt er alleszins op los. De schopjes worden almaar duidelijker en harder, het blijft een zalig gevoel.
Dinsdag 30 oktober om 14u mogen we eindelijk onze smurf eens terugzien!

Zo, en nu verder inpakken en organiseren en plannen.

Tot in Aspelare!

P.S. Normaalgezien zouden we vandaag al internet gehad hebben in onze nieuwe stek maar door de ehm uitmuntende vakkundigheid van de Telenet-mannetjes *ahum* is dit niet het geval en zijn we pas vanaf 5 november terug online. Dat wordt afkicken.