woensdag 17 oktober 2007

Stappen moet ze!

Jaja, elk kind heeft zijn eigen ritme en tempo en je kan een kind niet forceren enz enz.

En toch wil ik dat Nora tegen 10 november kan stappen!! :)

Waarom tegen dan?
Wel, omdat mijn broertje dan trouwt! Yippie!
En omdat we Nora gaan meenemen naar de receptie en omdat het mij véél praktischer (en schattiger?) lijkt dat ze dan kan rondstappen in plaats van rondkruipen. En gedurende 2 uur 10 kilo op de arm is ook niet zo comfortabel.
Bovendien heb ik haar een supercute kleedje gekocht en dat komt meer tot zijn recht als ze stapt dan als ze kruipt eh :p

Stappen aan 2 handjes gaat héél vlot, al heel lang zelfs. Aan één handje stapt ze ook vlot. Maar staan zonder steun lukt eigenlijk toch nog niet (tenzij heel heel soms per toeval), laat staan stappen zonder steun. Ze was vrij snel in het haar optrekken tot staan maar nu 'stagneert' ze precies een beetje, dedju ;)

Nog een goeie 3 weken oefenen, wie weet.
Lukt het haar of lukt het haar niet!?

Alle eventuele tips zijn uiteraard welkom :)


Omdat het toch al een volle week geleden is, nog wat kiekjes:

Nora's eerste (paprika) chipje...














... is goedgekeurd!

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Zoals je zelf al zegt: een kind is niet te forceren hé :) Alhoewel ik ook blijf geloven dat je ze toch wat kan sturen. Wijzelf hebben ons niet zo geconcentreerd op het stappen, 'k blijf er zelfs bij dat het "makkelijker" is indien ze op wat latere leeftijd beginnen rondstappen (kwestie van de begrippen gevaar, "pas op", "niet aankomen" al wat beter te kennen). In de crèche waren ze er wel enorm mee bezig, meedoen met de massa hé you know... Misschien jullie wens eens aankaarten ginder? Maar een 14-maanderke die stapt is in één woord te zeggen: VERMOEIEND :) Maar allez, ik duim mee dat het lukt tegen den trouw :)

Anoniem zei

Oh en Renees blokken zijn mega-blocks, welke merk blokken maakt volgens mij niet veel uit, zolang ze maar groot genoeg zijn met felle kleurtjes en vooral schokbestendig! :)

Anoniem zei

Ik ken dat gevoel, wetende dat ons ukje maar liefst 17 maanden (!) was vooraleer meneertje kon stappen. Eigenlijk heeft ons moeder hem over de streep getrokken door met hem in de lange nachthall hem op de voetjes te zetten en dan zij in achterwaarts weg te stappen en je meest gekke geluidjes boven halen om het mini-mensje in voorwaarts mars te krijgen. Je heb nog een dikke 3 weken tijd... dus oefenen geblazen hé. Ook door héél korte afstandjes tussen mama en papa te laten overbruggen zonder steun of hulp vergroot héél vlug het stapvertrouwen. Eens vertrokken is er geen stoppen meer aan en is het vluchtgedrag van kleine uk imens. Dus denk niet te gauw, kunnen lopen = gemak.
't Heeft allemaal zijn charmes. Misschien loopt ze en is ze een keurig meisje in haar nieuwe outfit, of misschien moeten jullie nog toezien dat haar kleine vingertjes niet onder de mega-grote-schoenen van de massa geraken.
Succes
Prettig W-E!
Isabelle VCLB

Anoniem zei

Mja, tips, euh... Ärlis liep pas op 17 maanden en 1 dag alleen op eigen pootjes. Liep dan ook wel meteen snel en met grote stappen, dus Isa, ik zou niet meteen zeggen dat het makkelijker is :c)
Ik vrees dat het zo iets is met op het potje gaan. Je kan wel proberen, maar 't zal toch maar pas lukken op het moment dat de kleine patat er klaar voor is. En zelfs dan nog he, stel dat ze al kan stappen, is de kans nog groot dat ze gewoon tussen de mensen door gaat kruipen, is veeeeeeeeeel plezanter en je wordt er net ietsje vuiler van :c)