Karakter

Dat Nora een sterk eigen willetje heeft, dat wisten we al langer. Luid kruisen, hyperstrekken, op de grond smijten, om zich heen slaan, niet voor rede vatbaar zijn, met niets af te leiden,... Een echte dramaqueen. Iedereen met peuters/kleuters herkent het ongetwijfeld.

Normaal voor haar leeftijd en goed voor haar ontwikkeling. Niets aan de hand - tenzij zoiets zich tijdens een drukke zaterdagnamiddag in de Hema voordoet waarbij ze plat op de grond gaat liggen, in de weg van iedereen, ma bon :)

Maar!

Wat haar afgelopen vrijdagavond bezielde, sloeg toch alles.
Sinds vorige donderdag heeft ze een nieuw speelgoedje (zie foto).

















Ze had al snel door hoe ze aan het touwtje moest trekken om het wagentje vooruit te krijgen en ze vindt het nog plezant ook.
Alleen glijdt het touwtje vaak uit haar handje waardoor het wagentje uiteraard stopt met rijden (duh). Zelf vond ze dat blijkbaar niet zo erg, maar de papa vond dat toch wel zonde en had er iets op gevonden... dacht hij. Vaderlief had namelijk het sublieme idee om een knoopje in het touw te leggen zodat het niet meer makkelijk uit haar handje kon glijden. Supertrots liet hij het touwtje aan Nora zien, ervan overtuigd dat hij haar een pleziertje gedaan heeft.

Moeha! Think again. Madame Nora smijt zich plots op de grond, begint hartverscheurend te wenen, schudt haar hoofd wild heen en weer en is niet te bedaren - ook niet door de sussende uitleg en verklaring van de papa waarom er een knoopje in het touwtje zit. Nora is boos, erg boos.
Papa geeft zich over en verwijdert compleet verslagen de knoop uit het touwtje. Et voila, de woedebui van Nora is even plots gedaan als hij begon en ze trekt weer heel ostentatief haar wagentje voort...

De colèrige tik! :)