Arme patat

De tweede 'home alone' verlofdag en ik zit al met een klein schuldgevoel omdat onze patat momenteel in de crèche zit. Want Nora was afgelopen weekend 'niet in haar haak' om het zacht uit te drukken. Geen idee wat er precies scheelt, heel waarschijnlijk een zielige combinatie van verschillende dingen:

• Haar verkoudheid die eigenlijk wel bijna genezen is. Eind vorige week had ze af en toe nog 39° koorts, maar van 't weekend schommelde haar temperatuur tussen 37.5 en 38 °, dus dat valt mee. Het snot en het hoesten is ook veel verminderd en bijna weg.
  
• Tandjes? Ze kwijlt enorm veel, heeft wat temperatuurverhoging.
• Een sprongetje (een voorbode van een doorbraak in het praten misschien, de woorden van Isabel indachtig ;)? Ze is énorm hangerig, huilerig, lastig, ze weet vaak niet wat ze wil (laat staan dat wij het weten!), meer en sneller moe dan anders,...
• En op de koop toe vermoed ik dat ze - ocharme! - aftjes op haar tong heeft. Sinds zaterdag eet ze dus ook nog nauwelijks vast voedsel, ze proeft eens tot de allergrootste honger voorbij is en dan wil ze niet meer. Enkel melk, water en wat yoghurt gaat nog redelijk. Erg zielig en frustrerend: aftjes zijn een erg pijnlijke zaak en er is maar weinig wat we eraan kunnen doen. 't Schaapke...
  Het hangerig en lastig zijn kan uiteraard ook te maken hebben met die aftjes of tandjes.

Gisterennamiddag was ze enorm lastig, huilerig, niets was goed. Uiteindelijk bleek dat dat arm prutske gewoon honger had, maar niet kon eten en dus enkel melk wou. Ik was toch een beetje kwaad op mezelf dat ik pas om 18u30 eraan dacht om eens warme melk te proberen :/ Uiteindelijk heeft ze wel maar 150 ml gedronken en om 19u15 was ze al compleet uitgeteld en hebben we haar in bed gelegd. We waren ervan overtuigd dat ze 's nachts of 's morgens vroeg wakker zou worden van de honger, maar dat viel gelukkig mee: om 6u45 was ze wakker (een kwartiertje vroeger dan anders) en heeft ze - hou u vast - bijna 300 ml melk gedronken! Ze had gelukkig geen koorts, was redelijk goed gezind (wel nog steeds wat stiller en minder actief/vrolijk dan anders) en - waarschijnlijk om de mama te troosten - ze was wel superenthousiast om 'dada' te gaan met papa naar de crèche.

Ondertussen denk ik bij elke gsm-gerinkel dat het Leen of Melissa is van de crèche om te zeggen dat het niet zo goed gaat met Nora...

Maar geen nieuws is goed nieuws en ik probeer toch nog te genieten van de rust, van de "me"-tijd en van de mogelijkheid om nog vanalles te doen/kopen/in orde te brengen.