D-day

Het had wel iets speciaals geweest: geboren worden op een schrikkeldag. Maar smurf is het daar blijkbaar niet mee eens en houdt het liever op een gewone dag om de wereld te verkennen. Tenzij hij/zij nog heel snel van gedacht veranderd, wie weet??

Eerlijk gezegd ben ik wel blij dat het gisteren en vandaag niet in gang geschoten is, want ik was geveld door koorts.
Gisterenmorgen voelde ik me al niet zo denderend en in de loop van de namiddag ben ik koorts beginnen krijgen. Tussen 37,5 en 38°C en wetende dat mijn normale lichaamstemperatuur vrij laag is (tussen 35,5 en 36°C) was dit toch al een behoorlijke verhoging. Heel lang geleden dat ik nog koorts gehad heb en ik was vooral vergeten hoe ellendig, slap, miserabel ne mens zich voelt dan. Gelukkig kon Nora gisteren wat langer bij mijn moeder blijven, want ik zag het absoluut niet zitten om dat klein jong ferm geweld op te vangen. 500 mg Dafalgan hielp niet echt en het was pas toen ik vandaag om 12u30 1 gr Dafalgan nam dat de koorts pas na anderhalf uur begon te dalen en ik me veel beter en frisser voelde. En het voelt verdorie goed om mij weer wat meer mens te voelen.

Verder heb ik eigenlijk van niets last, dus geen idee vanwaar de koorts komt. Waarschijnlijk is Nora een beetje te vrijgevig geweest met een van haar virusje(s).

En nu de koorts (hopelijk definitief) weg is, is het nu aan smurf om mij te laten afzien ;)