Bolle buik

37w2d (iets meer dan 2 weken later dan de vorige buikfotootjes op de blog)









































Nog 20 dagen!
Of minder, of meer...

Ik gok op meer. Volgens mijn oma wordt het 6 maart. En bij Nora (en ook bij andere (achter)kleinkinderen trouwens) had ze het bij het juiste eind. Zou ze het opnieuw juist voorspeld hebben?

De voorbereidingen beginnen stilaan ook aan een einde te komen: de doopsuiker is af, het kaartje finaal gekozen en ontworpen, het bedje staat klaar in onze slaapkamer (moet wel nog opgemaakt worden), de geboortelijst is samengesteld. Alleen de maxi-cosi moet nog van de zolder gehaald worden (wat heb ik dat onding absoluut niét gemist!) en het park moet opnieuw aangekleed en verhoogd worden voor een kleine baby en niet meer voor een wild peutertje.
Tot voor kort wou Nora nog af en toe rustig in haar park spelen, maar alsof ze weet dat het park binnenkort dienst moet doen voor haar broertje of zusje, is ze er de laatste tijd veel minder geïnteresseerd in.
Ah, en dit weekend moét ik mijn valies eindelijk eens maken! Ik mag er niet aan denken dat het in gang schiet en mijn valies niet klaarstaat: een heus flipmoment!

Voor de rest strompelen we voort. Alles, maar dan ook alles, gaat veel moeizamer, trager en vaak pijnlijker. Die verdomde bekkeninstabiliteit speelt me soms wel parten.
Deze week was een heel rustige werkweek met twee dagjes heerlijk verlof, maar de volgende twee (laatste) weken zullen nog vrij druk worden. Ben eens benieuwd hoe we die weken nog gaan doorstaan. Al zuchtend en puffend :)

Maar ik kan wel al aftellen en uitkijken naar een weekje rust, zowel fysiek als mentaal, "before hell breaks lose" ;)
In die laatste week voor de uitgerekende datum ga ik Nora namelijk elke dag 'uitbesteden' en niet thuis houden bij mij. Het zou echt te belastend zijn (heffen, bukken om samen te spelen enz.). Hoewel ik me misschien ook wel eens zou kunnen beginnen vervelen in die week...

"Vervelen", lang, heel lang geleden dat ik dat gevoel nog ervaren heb!