Zuchtje

Het goede nieuws is dat er vandaag in de crèche met Nora blijkbaar geen probleem was. Ze heeft goed groenten en fruit gegeten, enkel boterhammen wou ze niet, ze heeft goed geslapen en flink gespeeld. Ze was blijkbaar niet lastig of hangerig of eender wat en ook geen koorts.
Waarschijnlijk heeft ze in de crèche zoveel afleiding dat ze geen tijd en gelegenheid heeft om lastig te doen of zijn.

Maar van het eerste moment dat ik haar terugzag, zag ik toch dat ze nog niet tiptop is. Verslagen blikje in plaats van haar vrolijke opgewekte zelf.
De rest van de avond verliep ook nogal moeizaam: boterham wou ze niet, een kaasfruityoghurtje gelukkig wel en dat heeft ze zelfs met smaak opgegeten. Ze wou wel spelen maar het ging niet van harte. Heel snel gefrustreerd, niet goed weten wat ze wil doen, erg hangerig maar tegelijkertijd wil ze ook gerust gelaten worden (moeilijk!).
En op de koop toe is ze verdorie nog eens gevallen op haar lip ook :/ Ik zag het gebeuren en kon het niet tegenhouden *stom*. Resultaat: een erg dikke bovenlip. En ze had al last van haar mondje met die verdomde aftjes (die nog niet weg zijn).
Om 19u heeft ze 180 ml melk gedronken en om 20u was ze alweer compleet uitgeteld: ze lag al te slapen op de arm van papa nog voor ze in haar bedje lag.
In begin was ze erg rustig maar sinds een uur geleden is ze frequent wakker en huilt ze zeurderig (met tutje). Waarom? Geen idee. Pijn van de aftjes of haar lip? Last van de tandjes? Verstopte neus? Dunno. En frustrerend. Afgelopen nacht was ze ook al regelmatig wakker.

Is het wegens het (hoog)zwanger zijn? Of door de vermoeidheid? Alleszins, ik kan er minder goed tegen dan anders en ik kan het ook moeilijker relativeren. Ik word zelf nerveus als zij huilerig en lastig is en mijn geduld is uitputtelijker dan anders.
Bovendien (of vooral) is het fysiek echt zwaar nu. Mijn bekkeninstabiliteit is de laatste weken sowieso verergerd met venijnige pijn in mijn bekken/schaambeen. Haar heffen en dragen, zittend/liggend op de speelmat met haar spelen en weer rechtkomen, haar op de schoot houden,... Allemaal dingen die echt pijnlijk zijn nu en waar ik de rest van de avond ook de gevolgen van draag. Maar ik kan die dingen ook niet vermijden natuurlijk. Heel binnenkort ga ik haar een paar dagen missen, de papa neemt nu al veel over (badjes en flesjes geven) dus de weinige quality time die we samen hebben, kan en wil ik niet laten schieten. Maar het is lastig, erg lastig. De laatste loodjes wegen het zwaarst is bij deze het understatement van het jaar.

Nuja, morgen is het misschien weer wat beter...

Ben alleszins wel heel blij dat het in de crèche goed gaat, anders zou ik haar zeker niet met een gerust hart kunnen 'wegsturen'.

Nog een kleine positieve noot: ik heb vandaag een zeteltje gevonden en gekocht van Nijntje. Bij de meter heeft ze al lang zo'n kinderzeteltje en ze vindt het geweldig om net als de grote mensen in de zetel te kunnen zitten met een boekje of naar tv kijkend. Nu kan ze dit eindelijk thuis ook doen!





















Dit was aan het begin van de avond: trots en enthousiast:




















Dit was een uurtje later: zo heeft ze toch wel 5 a 10 minuten voor zich uit naar de tv zitten staren: één hoopje ellende.